شعری از كتاب کلمات زیر بال کلاغان

 رضاترنیان

شب همان شب است

شحنه همان شحنه

صحنه در برابر حضار

دروغ از در دیگری حرف می‌زند به دروغ

داروغه در تدارک یک شب

شب همان زن است

افتاده در تداوم این شعر

مردم به قول مردم دیگر

گمان نا ممکنند در برابر ممکن

اینجا همان کجاست ؟

که شاعر در تداوم این خودکار در جستجوی همان تو ؟

شاعر بوسه­‌های بلند

نگاهی مختصر به کلمات در ردیف کاشی‌ها

بررسی کتاب «تو/ تهران/ ۱۳۵۸»؛

 آرش نصرت‌اللهی/ نشرثالث/ ۱۳۸۷

(داریوش معمار)

دعوت شدیم

به حضور درخت

اگر نوشتن نیاز به تجربه­ای عمیق دارد، خواندن استعداد و حوصله‌ی درک تجربه‌های عمیق‌ست. از این جهت‌ست که فکر می­کنم خواننده بذری که نویسنده می‌پاشد را مانند کشاورزی صبور به بار می­آورد و به این ترتیب هر کسی را نمی‌توان خواننده یک نوشته، اعم از داستان یا شعر، دانست. این‌طور به نظر می­آید که مرزبندی  و تعریف مخاطب عادی و حرفه­ای هم از این‌جا آمده باشد.

از خيال تا واقعيتِ گذشته و حالیِ يك زنِ شهري

(آرش قلعه گلاب)

  (گزارشی از مجموعة داستانِ خط قرمز روي گيج‌گاه زن / نوشته بهاره اله بخش / نشر رسش)           

 خط ترمز روي گيج‌گاه زن، اولين مجموعة داستان بهاره اله‌بخش، ‌شامل ده داستان كوتاه است برگرفته از كلان واهمه‌هاي با نام و نشان يك زن شهري و با برداشتي كاملاً اجتماعي، هر چند سمت و سوي اين نگاه در بعضي از داستانها، سياسي،‌ فلسفي نيز مي‌شود، امّا آنچه كاملاً شاکله انديشگي اين مجموعه را تشكيل مي‌دهد، اجتماعي است و البتّه روايتِ زنانه اي از زندگي گذشته و حال راوي.

نوروز بر سفره ایرانیان

(ماندانا ناصر)

ما ایرانیان در زمان های بسیار دور جشن هایی داشته ایم که برخی از آن ها به سبب اهمیت ویژه ای که تاریخ برگزاریشان دارد ، رفته رفته رنگ و بویی گیراتر یافته اند و از این میان جشن نوروزبه سبب گردش سال ، پایان سال کهنه و آغاز سال نو بزرگترین جشن میهنی ایرانیان شده است . نوروز باستانی ترین جشن ایرانیان بیشتر از چهارهزار بار در تاریخ ملت ایران تکرار شده است . جشن نوروز که تا 13 روز در فروردین دوام داشت ، سرآمد جشن های سال بوده که از روزگاری کهن به هنگام برابری شب و روز و نو شدن جهان طبیعت ، همراه با رسیدن سبزه و گل و شکوفه و وزیدن نسیم جانبخش بهاری با مراسم خاص پرشکوهی برگزار می گردیده است . ...........

روزنامه ي ايران ،  تالش ... 

و بازتاب فرزندان تالش به آن

روز يكشنبه تاريخ 12مرداد93 روزنامه ايران در صفحه ي ادبيات خود متني از پيش تعيين شده ـ از يك غير تالش در قالب «گفتگو» به چاپ رسانده بود كه سراسر توهين به شعر تالشي بود. بلافاصله شمسي پور خشتاوني با مسئولين بالاي روزنامه تماس گرفت و فضاي اسف بار «صفحه ادبيات»  را تشريح نموده و يادآور شدند:« آيا روزنامه اطلاعات از سال 63 تا 65 فوج فوج شعر تالشي را در كنار آثارگيلكي ام چاپ مي كرد كه با گذشت 28 سال هنوز شعر گيلكي آن ترو تازه است و در تذكره هاي خود گيلكان آمده است .